Het 8-mm filmpje (rechts) is gemaakt in 1969. Op 't eerste deel zie je de familie Kierkels tak Heytse, Mam, Pap, Gerrie, Geert (Gerard in de tijd) en ik. Pap en Mam krijgen bezoek uit Neer, Hennie en 't kleine menke is Frank. Op 't 2de deel rijden we naar Nederweert-Eind. Hier zie je Mam en Pap Verkoijen. Pap is met 'n brander rupsen uit de fruitbomen aan 't branden. Tragisch aan dit filmpje is dat pap 3 dagen later dood gevonden werd op de divan in de woonkamer. Hij was al lang zeer ernstig ziek. Hij had leukemie en die ziekte was toen nog ongeneeslijk.
7.8.07
20.8.06
19.8.06
16.8.06
1969 op de Walk in Heytse.
Ger, Frankie, Oma, Opa en Hennie op de Bleik. Een bleek was een grasveldje waar de witte was gebleekt werd met blauwsel. De lakens werden op het gras uitgespreid, het bleekmiddel erover gesproeid en als de zon goed scheen, werd de was stralend wit. Bij het zien van deze foto en vooral de stoelen van Pap en Hennie, herinner ik me weer hoe deze stoelen ongemakkelijk liggende ligstoelen zijn geworden. Het waren eerst gewone ligstoelen met een linnen doek. Liet je deze te lang buiten staan in weer en wind, dan werd het doek rot. Pap had in de ververij nog een oude juten traploper liggen en daarmee heeft hij toen de stoelen bekleed. Je schuurde je huid open aan het stof en opstaan kon je alleen als iemand je omhoog trok.
1969. Frank, Hennie, Mam en Mia.
14.8.06
12.8.06
1970 Yvonne is er!
Ze is geboren in Roermond in het Laurentius-ziekenhuis.
Oma met Yvonne 1970.
Frank en Yvonne
Toos, Irene en Frank
Erik met 2 kaarsjes.
11.8.06
1973
Yvonne met haar pappa. Het gazon ligt er slecht bij zul je zeggen. In die jaren waren polaroid-foto's erg populair. Later bleek dat de kleuren in de loop der jaren paars werden. Ik heb iets aan dat paars gedaan, maar het gras is daardoor geelbruin geworden.
Yvonne had staartjes en daar was ze erg trots op. Op de kleuterschool tekende ze zichzelf in 1974 met staartjes. Je ziet dat die het belangrijkste onderwerp zijn op de tekening.
10.8.06
Foto's 1974 en 1975
Samen vissen aan de Noordervaart in Meijel.
In de 70-jaren was ik een fanatiek visser, zelfs zo fanatiek dat ik in 1979 mijn been gebroken heb bij het vissen. Het was mijn linker onderbeen. In het ziekenhuis bleek bij het bijkijken van de foto, dat het been schuin gespleten was. Ik moest een operatie ondergaan om de twee helften aan elkaar te schroeven. Ik heb 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik was de eerste patient die met vissen zijn been gebroken had.
Hoe had dit kunnen gebeuren? Ik zat met Jac Houben uit Neer te vissen bij de PLEM aan het lateraal kanaal. Dat water is warm en vissen houden zich daar graag op. De kanaalkant loopt schuin af en is bedekt met kleigrond. Het had een beetje geregend en het was glad. Ik had een plekje gevonden waar ik mijn linkervoet achter een graspol kon plaatsen. Ik kreeg beet en sloeg aan. Mijn rechtervoet gleed weg, maar mijn linker kon niet volgen, die stond geblokkeerd. Ik hoorde een droge knak en mijn linkervoet zat niet meeer achter de graspol.
Die is gebroken, zei ik tegen Jac. Hij kwam kijken en je kon zien dat de voet er onnatuurlijk bij lag. De dokter moest komen. Mobieltjes waren er nog niet, dus Jac klom naar boven en vertrok met de auto naar de huisdokter in Haelen. Daar zat ik, moederziel alleen. Ik bemerkte dat ik goed moest opletten met de gladde bodem, af en toe dreigde ik verder naar beneden te glijden. Ik vond het raar dat mijn been geen pijn deed. Na een half uur kwamen er 2 auto's aan. Die van Jac en de dokter. De dokter durfde niet naar beneden. Ik moest zelf naar boven, achteruit omhoog sjravelen over mijn kont. Het gebroken been kreeg dan geen belasting en met mijn goede been duwde ik me omhoog. Het lukte wonderwel. Bij de auto van Jac hielpen ze me instappen. Mijn jas werd opgerold en onder het knie gelegd, zodat het gebroken been niet aan de grond kwam. Zo vertrokken we naar het ziekenhuis in Roermond. De rest heb ik al verteld.
O ja, de schroeven zitten na 37 jaar nog altijd in mijn been. Ik kan de schroeven nog altijd voelen. Volgens mij moeten ze van roestvrij staal zijn!!
In de 70-jaren was ik een fanatiek visser, zelfs zo fanatiek dat ik in 1979 mijn been gebroken heb bij het vissen. Het was mijn linker onderbeen. In het ziekenhuis bleek bij het bijkijken van de foto, dat het been schuin gespleten was. Ik moest een operatie ondergaan om de twee helften aan elkaar te schroeven. Ik heb 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik was de eerste patient die met vissen zijn been gebroken had.
Hoe had dit kunnen gebeuren? Ik zat met Jac Houben uit Neer te vissen bij de PLEM aan het lateraal kanaal. Dat water is warm en vissen houden zich daar graag op. De kanaalkant loopt schuin af en is bedekt met kleigrond. Het had een beetje geregend en het was glad. Ik had een plekje gevonden waar ik mijn linkervoet achter een graspol kon plaatsen. Ik kreeg beet en sloeg aan. Mijn rechtervoet gleed weg, maar mijn linker kon niet volgen, die stond geblokkeerd. Ik hoorde een droge knak en mijn linkervoet zat niet meeer achter de graspol.
Die is gebroken, zei ik tegen Jac. Hij kwam kijken en je kon zien dat de voet er onnatuurlijk bij lag. De dokter moest komen. Mobieltjes waren er nog niet, dus Jac klom naar boven en vertrok met de auto naar de huisdokter in Haelen. Daar zat ik, moederziel alleen. Ik bemerkte dat ik goed moest opletten met de gladde bodem, af en toe dreigde ik verder naar beneden te glijden. Ik vond het raar dat mijn been geen pijn deed. Na een half uur kwamen er 2 auto's aan. Die van Jac en de dokter. De dokter durfde niet naar beneden. Ik moest zelf naar boven, achteruit omhoog sjravelen over mijn kont. Het gebroken been kreeg dan geen belasting en met mijn goede been duwde ik me omhoog. Het lukte wonderwel. Bij de auto van Jac hielpen ze me instappen. Mijn jas werd opgerold en onder het knie gelegd, zodat het gebroken been niet aan de grond kwam. Zo vertrokken we naar het ziekenhuis in Roermond. De rest heb ik al verteld.
O ja, de schroeven zitten na 37 jaar nog altijd in mijn been. Ik kan de schroeven nog altijd voelen. Volgens mij moeten ze van roestvrij staal zijn!!
5.8.06
Foto's vanaf 1978
Yvonne doet in 1978 haar eerste H. Communie.
Tekening van Frank. Hij tekende graag dieren
1981
Frank, Yvonne en Leon Steuten.
Speciaal voor Anne. Yvonne in 1982.
Net als Pippie Langkous had Mamma toen heel veel sproeten.
1984
Oma Heytse is 75 jaar geworden. Dat wordt gevierd met een etentje bij Servoas Koeeb in Numhem. Samen met haar 5 kleinkinderen op de foto. 2 van Har en Hennie (Frank en Yvonne) en 3 van Geert en Nellie (Pascal, Gerben en Bart
Kermis 1984.
Yvonne, samen met Guido en Christian. Pinkpop 1988
Kleinkinderen 1989.
Foto gemaakt ter gelegenheid van de 80-ste verjaardag van Mam. De kleintjes worden groot
1992.
Met de trein naar de diploma-uitreking in Sittard naar het HSAO.
Yvonne met Mam 1992. Samen op de foto na de diploma-uitreiking.
1997
De eerste foto's van onze schoondochter Ivy.
Ze kwam uit het Amazonegebied in Brazilie naar Weert. Het meest moest ze wennen aan het klimaat. Als de zon in de winter scheen en ze keek naar buiten, dan kleedde ze zich 's zomers. Blote armen, slippers en een katoenen jurkje. Het duurde een hele tijd tot ze ons ritme van de jaargetijden in zich had.
Met trui.
1998
Oma met Frank en Ivy. Foto gemaakt op de trouwdag van Frank en Ivy.
2003
Samen op de bank.
Frank en Ivy.
Guido, Anne enYvonne. Op de bank in Weert. Guido is geblesseerd. Gevallen met de fiets?
Abonneren op:
Posts (Atom)